"Wyspa klucz" Małgorzata Szejnert

Wyspa klucz jest moim pierwszym spotkaniem z twórczością pani Szejnert. Ale chyba wyjdzie na to, że nie ostatnim, ponieważ książka ta pochłonęła mnie całkowicie, zainteresowała i nie pozwoliła się oderwać, póki jej nie skończyłam.

O Ellis Island wiedziałam, zastanawiałam się nawet jak to było pracować na niej, spotykać tylu ludzi z różnych stron świata, decydować o ich losie. Odwiedziłam także jej stronę internetową w poszukiwaniu informacji i zabawiłam się w wyszukiwanie nazwisk z mojej rodziny na listach statków, choć nigdy nie było mi wiadome, by ktoś z moich krewnych wyemigrował do Ameryki.

Małgorzata Szejnert zabrała mnie w fascynującą podróż. Pokazała mi jak ta mała wysepka funkcjonowała, jak stopniowo nabierała znaczenia, jak się rozrastała. Ukazała mi wszystkie procedury, jakie na niej obowiązywały. Przedstawiła mi ludzi, którzy na niej pracowali, od kolejnych naczelników poprzez tłumaczy i lekarzy, aż po bagażowych. Ukazała mi cały ogrom pracy, jaką musieli ci ludzie wykonywać. Jak przeprowadzali wstępne selekcje, później badania, w tym badania psychologiczne, jak musieli być cierpliwi i delikatni w niektórych momentach, jak musieli rozwiązywać konflikty i radzić sobie z nietypowymi sytuacjami. Jak to co robili w swojej pracy wpływało na nich. Bo Ellis Island to nie tylko miliony imigrantów z różnych stron świata, którzy tutaj właśnie zaczynali swoje nowe życie, ale przede wszystkim właśnie urzędnicy zatrudnieni na tej wyspie kluczu, otwierającym lub zamykającym drzwi do nowego życia. Co ciekawe spora liczba zatrudnionych na niej ludzi pochodziła z rodzin właśnie imigrantów bądź sami kilka lat wcześniej przechodzili przez procedury Ellis Island.

Książka jest pięknie wydana, na kremowym papierze, z czytelnie rozmieszczonymi bardzo ciekawymi zdjęciami, w tym zdjęciami Augustusa Shermana, jednego z ważniejszych urzędników Ellis Island. Naprawdę arcyciekawa lektura.