"Wysokie okno" Raymond Chandler

Dużo od początku tego roku czytam kryminałów, oczywiście Nesbo rządzi nadal - każdej jego książki wypatruję z niecierpliwością w bibliotece (czekam teraz grzecznie w kolejce na kolejną część). Ale zaczynam także poszukiwać kolejnych ciekawych nazwisk. I tak, zachęcona wpisami Jane Doe, sięgnęłam po pierwszego swojego Chandlera.

Wpadła mi w ręce książka Wysokie okno, która zdaje się jest trzecią powieścią z Philipem Marlowe'em, prywatnym detektywem, w roli głównej. I co mogę powiedzieć? Nie było źle, nawet na tyle dobrze, że mam już w ręku kolejną książkę Chandlera. Jednak zachwycona z drugiej strony jakoś wybitnie też nie jestem. Czemu?

Wszystkiemu chyba winna Agatha Christie. Po prostu wolę sielską anielską wieś angielską, a nie pełne życia wielkie miasto amerykańskie. Choć muszę przyznać, że Raymond Chandler z Marlowe'em bardziej do mnie trafił, niż Hammett ze Spade'em. Marlowe'a da się lubić, przynajmniej ja go w sumie polubiłam. Sama zagadka zaginionej monety nie trzymała mnie jakoś niesamowicie w napięciu. Bardziej zaciekawiły mnie opisy tła i ludzi wśród których kluczy nasz główny bohater, starając dotrzeć do prawdy.

Tak czy inaczej nie skreślam jeszcze pana Marlowe'a i zabieram się za lekturę Playbacku. Zobaczymy jak mi pójdzie.