"Krwawe powroty"

Od dziecka lubiłam wampiry. Filmy o wampirach były jedynymi horrorami jakie oglądałam, reszta była dla mnie zbyt straszna. Tak mi zresztą pozostało do dzisiaj (jednym z moich ulubionych filmów w ogóle jest Wywiad z wampirem). Zawsze też chętnie, może nawet więcej niż chętnie, sięgałam po książki o tej tematyce. Kiedy więc w mojej bibliotece zobaczyłam Krwawe powroty, musiałam po nią sięgnąć.

Krwawe powroty to zbiór opowiadań różnych autorów, które łączy motyw przewodni. Są nim urodziny. A właściwe urodziny i wampiry. Moim zdaniem dość oryginalne połączenie. Bo czy właściwie wampiry, stworzenia nieśmiertelne, a na pewno długowieczne, świętują swoje urodziny? I które: te ludzkie czy te, w których stały się 'dziećmi nocy'? Okazuje się, że autorzy mieli różne pomysły na ten temat. I właśnie to stanowi chyba największych plus tego zbioru: niesamowita różnorodność w podejściu do tematu.

Są w tym tomie opowiadania autorów ogólnie już znanych (np. Charlaine Harris, Tanya Huff), są i autorzy u nas nieznani, są i tacy, którzy do tej pory o wampirach nie pisali. I co dziwne, nie zawsze Ci najsławniejsi podobali mi się najbardziej. Wymieniona przeze mnie Harris, autorka książek, na których podstawie powstał serial Czysta krew - True Blood, podobała mi się najmniej. Jej opowiadanie Noc Draculi nie zachęciło mnie do sięgnięcia po wcześniejsze jej książki. Najbardziej chyba spodobało mi się opowiadanie Życzenie nieznanej mi Carolyn Haines; smutne, melancholijne, zaskakujące.
Opowiadania w Krwawych powrotach tworzą naprawdę niezły zbiór, różnorodnych historii, czasem lepszych, czasem gorszych. Niektóre zaskakują swoją pomysłowością, inne idą utartymi już szlakami, ale w sumie wszystkie je się dobrze czyta. I chyba o to chodzi.